Hepimiz günlük koşuşturmamız içinde dünyayı yaşadığımız küçücük hayattan ibadet sayarız. En büyük sıkıntı bizim sıkıntımız, en büyük stres bizim stresimiz, en büyük mutluluk bizim mutluluğumuzdur. Bazen küçük bir tesadüf, bazen küçük bir kaza, bazen de bir hastane ziyareti bizi kendimize getirir. Hayatın sadece biz ve çevremizden ibadet olmadığı ve hepimize adil davranmadığını hatırlatır… Engelli dostlarımız için de hayat hiç adil değildir.

Engel nedir? Kimdir engelli?

Engelliliğin her zaman her yerde geçerli ölçülerde tanımını yapmak hayli zordur. Bu yüzden olsa gerek literatürde çok değişik tanımları vardır. Birleşmiş Milletler Genel Kurul’unun kabul ettiği; Engelli Hakları Bildirgesine göre, kişisel ya da sosyal yaşantısında kendi kendine yapması gereken işleri (bedensel veya zihinsel) herhangi bir noksanlık sonucu yapamayanlar diye tanımlanır. Engelli sözcüğü genelde hareket yeteneği sınırlanmış bireyi çağrıştırmaktadır. Hareket yeteneğinin kısıtlı olması başlı başına bir engelliliktir. Eğer öyle ise hepimizin yapamadığı ve beceremediği bir iş ya da eylem yok mudur?

Engellilik günlük yaşama katılmaya engelleyen fiziksel işlevlerdeki sınırlılık hali olarak değerlendirilmelidir. Gerçekte önemli olan bazı işlevlerin yerine getirilmesinde fiziksel sınırlılığın olması değil, bunları kompanse edecek destek sistemlerinden yoksun kalmaktır. Bizi birbirimizden ayıran ve uzaklaştıran da budur aslında…

Eczacılar olarak bizler toplumun her kesimine eşit hizmet vermek zorunda olan, bunun için yemin etmiş bir meslek grubuyuz. Ama bugüne kadar ne yazık ki ülkemizdeki tüm hastalarımıza eşit hizmet sunamıyorduk. Bizde aramızdaki engelleri kaldırmak için “Engelsiz İlaç” projesini hazırladık. Bu projenin ilk bölümü görme engelli hastalarımızın ilaca ulaşmasındaki engelleri ortadan kaldırmak için hazırlandı.

Neler mi yaptık?

Öncelikle görme engelli hastalarımıza ulaşmaya çalıştık çünkü yaptığımız işlerin onlara ulaşmadan hiç bir anlamı yoktu. Projemizi hem onlara hem meslektaşlarımıza anlatıp, eğitimler verdik. Sesimizi her yere ulaştırmaya çalıştık. Brail alfabesini bilen hastalarımız için etiket makineleri ile ilaç etiketleri hazırladık. Bu etiketler ile hastalarımız ilacı ne zaman, nasıl kullanmaları gerektiği bilgilerini ilacın kutusunun üstünde yazıp onların bu bilgilere kolayca ulaşmalarını hedefledik.

Brail alfabesini bilmeyen engelli hastalarımız için konuşan kutular geliştirdik. Bu kutularla hastalarımızın kullandıkları ilaçlarla ilgili bilgiler, eczacılar tarafından konuşan kutulara sesleri kaydedilerek hastalara anlatılmaktadır. Böylece engelli vatandaşlarımızın ya da yaşlılarımızın başka hiç kimseye ihtiyaç duymadan ilaçlarını kullanmalarını amaçladık.

Bu bizim mesleki sorumluluğumuzdur, aksini davranmak sorumluluklarımızı hiçe saymaktır. Bundan sonraki adımlarımız sadece görme engelli vatandaşlarımızla değil, tüm engelli vatandaşlarımızla aramızdaki engelleri kaldırmak üzerine olacaktır.

Herkes iyi yaşamayı hak ediyor, kimseye engel olmayalım